عشق آسمانی
یالطیف
من تو را با دل شکسته حین فرار از آدمک های سیاه دل از خدا هدیه گرفتم.
شروع هق هق های فراق وجود گرمت را درخور یاد تو دانستم.
در خانه ای مملو از آینه اما بدون نگاه عکس تو را گذاشتم.
تا چشمانم با نقش چهره ی تو رخ زیبای ماه را از یاد ببرد
گل های سرخ و زیبای دنیا را می شکنم تا با وجود تو خاری نباشد.
از شوق تبسم نگار تو دنیای نامیدم را امید می دهم.
خلق خدایی اما خالق جسم دوباره ی من هستی.
آتشی در زمستان دلم هستی که فصل بهار را برایم آشنا ساختی.
غریو خواستن تورا به گوش آسمون می رسانم
تا عشقت آسمانی در خاطر زمینی ها به جا ماند.
